Ισχυρή σεισμική δόνηση σημειώθηκε πριν από λίγα λεπτά στην υποθαλάσσια περιοχή ανατολικά της Κρήτης και νότια της Κάσου.
Σύμφωνα με την προκαταρκτική μέτρηση του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου, ο σεισμός σημειώθηκε στις 21:07 και ήταν εντάσεως 6,1 Ρίχτερ.
Το επίκεντρο υπολογίστηκε 30 χιλιόμετρα νότια της Κάσου, ενώ το εστιακό βάθος εντοπίστηκε στα 10 χιλιόμετρα.
Ο σεισμός έγινε αισθητός σε αρκετές περιοχές της ανατολικής Κρήτης και σε άλλα νησιά.
“Στον άνθρωπο, η ισχυρότερη αρχή της ανάπτυξης είναι η επιλογή”. – Τζορτζ Έλιοτ
Κάθε φορά που γράφω μια ανάρτηση, μετά παρατηρώ τα σχόλιά σας, ώστε να κατανοήσω καλύτερα την αλληλεπίδραση που έχω μαζί σας… και σχεδόν κάθε φορά αναγκάζομαι να δημιουργήσω ένα συμπληρωματικό άρθρο το οποίο να έχει κάποιες περισσότερες εξηγήσεις για τα θέματα που αναλύουμε… Μέσα από τα μηνύματα και στα σχόλια λοιπόν, πήρα κάποιες ιδέες για τον τρόπο που θα πρέπει να αναπτύξω το σημερινό άρθρο. Έτσι αποφάσισα να βάλω στο κεντρικό πλάνο τον άνθρωπο και γύρω από αυτόν να εξηγήσω μερικά πράγματα με περισσότερες λεπτομέρειες, πράγμα που θα βοηθούσε να γίνουν κατανοητές και άλλες συναφείς έννοιες.
Στο σχήμα λοιπόν που έχω σήμερα παρακάτω, βλέπετε σε μια απόδοση δύο διαστάσεων (σε επίπεδο) τη συνολική ροή της συνειδητότητας, η οποία δημιουργεί τον κόσμο μας… Στο σημείο (Α), δεξιά της εικόνας με το κόκκινο βέλος, παρατηρούμε το σημείο που υπάρχουμε εμείς… Στο σημείο το όποιο παίρνει μορφή η υλοποίηση του σώματός μας… Το επίπεδο που βλέπετε, στην κόκκινη ευθεία (ΖΘ), είναι το όριο του αισθητού κόσμου των τριών διαστάσεων… του δικού μας κόσμου τον οποίο θεωρούμε πραγματικό και μόνιμο… Στη συνέχεια παρατηρούμε τον χώρο (Β) με το κόκκινο περίγραμμα, κοντά το όριο του αισθητού κόσμου, το οποίο ονομάζεται περιοχή υλοποίησης. Αυτό σημαίνει ότι οτιδήποτε μπει στο χώρο αυτό, είναι σίγουρο ότι θα υλοποιηθεί… Αριστερά από το κόκκινο περίγραμμα, εκεί στο σημείο του (Β) βλέπετε το όριο της 5ης διάστασης (της περιοχής που αφορά το πολύ βαθύ μέλλον), όπου εκεί σταματά (το πεδίο με το πορτοκαλί χρώμα) και αφήνει μονάχα την 4η να υλοποιεί. Μέσα δηλαδή στο πεδίο υλοποίησης είναι κυρίως η 4η διάσταση και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις φτάνει στο (Α) η 5η…
Αυτό συμβαίνει διότι στην περιοχή υλοποίησης, τα πάντα πρέπει είναι σχεδιασμένα και υπολογισμένα στις λεπτομέρειες ώστε να υλοποιηθούν σε τέλεια μορφή… Σε περιόδους κάποιας καταστροφής όμως τι συμβαίνει… Εκεί, μη έχοντας κάποιο ολοκληρωμένο σχέδιο (κάθε ολοκληρωμένο σχέδιο ανήκει στην 4ηδιάσταση), αυτό που καταστρέφεται στον κόσμο μας, καταστρέφεται και εντός του πεδίου υλοποίησης και τότε η συνειδητότητα «κατεβάζει» αυτόματα μόνη της, υλοποίηση από την 5η διάσταση (πεδίο με πορτοκαλί χρώμα) η οποία όπως έχουμε πει είναι χαοτική… Θα εξηγήσουμε πάλι σε λίγο για αυτό… Αριστερά του σχήματος, πιο μέσα, υπάρχει το πεδίο (Γ), το οποίο αποτελείται από τις πληροφορίες που αφορούν το μέλλον γενικά, δηλαδή αυτά που πρόκειται να υλοποιηθούν αργότερα στο χρόνο… Και όσο πιο αριστερά βρίσκεται, τόσο αργεί να υλοποιηθεί σε μορφή, ενώ η περιοχή κοντά στο (Β) περιέχει αυτά που πρόκειται να υλοποιηθούν σύντομα… Ίσως στα επόμενα λεπτά της ώρας… Έτσι, μέσα στο πεδίο (Γ) βλέπουμε στο κέντρο την 5η διάσταση (πορτοκαλί χρώμα) και γύρω της την 4ηδιάσταση (με το πράσινο χρώμα)…. Βλέπετε, ότι η μία διάσταση περιέχει την άλλη, διότι στην συνειδητότητα η μεγαλύτερη είναι πάντα εσωτερικά (δηλαδή η μεγαλύτερη περιέχεται στη μικρότερη), ενώ στον αισθητό κόσμο μας συμβαίνει το αντίστροφο… 
Θα αποφασίζατε ποτέ να εκθέσετε τον εαυτό σας στον κίνδυνο του υδραργύρου, ενός ιδιαίτερα τοξικού δηλητηρίου; Σίγουρα όχι.
Και όμως εδώ και 15 χρόνια κάποιοι άλλοι έχουν αποφασίσει για μας, πάντα για το καλό μας, ότι θα πρέπει να καταργήσουμε τους αποδεδειγμένα ασφαλείς λαμπτήρες πυρακτώσεως και να χρησιμοποιούμε τους δήθεν λαμπτήρες «οικονομίας» CFL.
Χωρίς να ρωτηθούμε και χωρίς να υπάρξει η παραμικρή ενημέρωση για τους κινδύνους, οι μη εκλεγμένοι γραφειοκράτες της ΕΕ μας επέβαλαν τον τεράστιο κίνδυνο του υδράργυρου σε κάθε σπίτι και εργασιακό χώρο. Έτσι όλα αυτά τα χρόνια και μέχρι το 2020 που υποτίθεται ότι θα απαγορευτεί η χρήση υδραργύρου θα υφιστάμεθα μια τοξική πολιορκία με ιδιαίτερα δυσμενείς συνέπειες για την υγεία μας.
Ουσιαστικά μας επιβάλλεται να ζούμε εν αγνοία μας μέσα σε ένα νέφος υδραργύρου αφού στους χώρους που επισκεπτόμαστε (σπίτια, καταστήματα, δημόσιοι χώροι, κλπ) δεν γνωρίζουμε το ιστορικό του χώρου και αν έχει προηγηθεί μόλυνση από σπασμένη λάμπα φθορισμού CFL.
Όμως το απόλυτα εγκληματικό είναι ότι σε χώρους ανακύκλωσης αυτών των λαμπτήρων που πολλές φορές είναι σχολεία οι λάμπες πετιούνται σε ένα ανοιχτό κάδο και πολλές σπάνε απελευθερώνοντας υδράργυρο και είναι εκτεθειμένες ώστε να αγγίζονται από τους μαθητές. (Στην Αγγλία οι εργάτες καθαριότητας αρνούνται να παραλάβουν τις λάμπες CFL.)
Το ντοκιμαντέρ «Τοξικό φως – η σκοτεινή πλευρά των λαμπτήρων οικονομίας» μας δείχνει πόσο επικίνδυνοι είναι οι νέοι λαμπτήρες εξοικονόμησης ενέργειας και τι να κάνουμε σε περίπτωση που σπάσουν.
Επίσης περιγράφει όλο το σκηνικό της διαπλοκής που προηγήθηκε ώστε οι λάμπες CFL να βγουν στην αγορά από τα λόμπι των εταιρειών και τις διαπλεκόμενες ΜΚΟ αναπαράγοντας τα γνωστά ψέματα περί δήθεν παγκόσμιας θέρμανσης (και κατόπιν κλιματικής αλλαγής) και με πρόσχημα δήθεν την οικονομία και την φιλικότητα στο περιβάλλον.
Πηγή: allnewz.gr
Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο τρέχουν σε κάθε είδους γυμναστήρια για να μεγαλώσουν τους μυς τους. Τι μπορούν όμως να κάνουν για να μεγαλώσουν τον εγκέφαλό τους; Διαλογιστική, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Λος Αντζελες (UCLA), οι οποίοι “ανακάλυψαν” τα αυτονόητα και πασίγνωστα εδώ και χιλιάδες χρόνια !
Μια μελέτη, με επικεφαλής την Αϊλίν Λούντερς, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο NeuroImage, χρησιμοποίησε υψηλής ανάλυσης τρισδιάστατες μαγνητικές τομογραφίες για να παρακολουθήσει τους εγκεφάλους εθελοντών σε φάση εκπομπής κυμάτων Α και Δ όπως αυτά προκύπτουν από την Διαλογιστική. Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου των εθελοντών, που Διαλογίζονταν εδώ και πολλά χρόνια (κατά μέσο όρο 24), είναι σημαντικά μεγαλύτερες, σε σχέση με την ομάδα ανθρώπων που απλώς προσεύχονταν.
Οι περιοχές των ανθρώπων που διαλογίζονται συστηματικά, είναι κυρίως ο δεξιός ιππόκαμπος, ο δεξιός θάλαμος και η αριστερή κάτω κροταφική έλικα, περιοχές όλες σχετιζόμενες με τη ρύθμιση των συναισθημάτων. Καμία περιοχή του εγκεφάλου των μη διαλογιζομένων κι όσων προσεύχονται, δεν είναι αισθητά μεγαλύτερη από αυτήν των διαλογιζομένων.
Σύμφωνα με τις έρευνες αυτή η διόγκωση των συγκεκριμένων περιοχών οφείλεται στο ότι οι διαλογιζόμενοι, μεταξύ άλλων, έχουν μια μοναδική ικανότητα να καλλιεργούν θετικά συναισθήματα και να παραμένουν συναισθηματικά σταθεροί, μόνιμα και σε διάρκεια.
Προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει τα πολλαπλά οφέλη του διαλογισμού. Πέρα από τον καλύτερο έλεγχο των συναισθημάτων, πολλοί άνθρωποι που διαλογίζονται τακτικά, έχουν μειωμένο επίπεδο στρες και ενισχυμένο ανοσοποιητικό σύστημα.
Η νέα έρευνα -που εστιάστηκε στις μορφές διαλογιστικού του ΖΕΝ και του Βουδιστικού- διαπίστωσε το αυξημένο μέγεθος του εγκεφάλου των διαλογιζομένων, και θα χρειαστούν πιο αναλυτικές έρευνες στο μικροσκοπικό επίπεδο, για να διαπιστώσουν αν η αύξηση αυτή του μεγέθους του εγκεφάλου, οφείλεται στη δημιουργία νέων νευρώνων (εγκεφαλικών κυττάρων), στην αύξηση του μεγέθους των υφισταμένων νευρώνων ή σε κάποια ξεχωριστή «καλωδίωση» των νευρώνων μεταξύ τους. Το βασικό αποτέλεσμα από τις έρευνες τους; Ο εγκέφαλος των διαλογιζόμενων ανθρώπων σε σχέση με αυτή των προσευχόμενων, είναι πως οι πρώτοι έχουν καλύτερη συναισθηματική διαχείριση και μεγαλύτερο εγκέφαλο.
Οι ερευνητές, προς το παρόν, δεν αποκλείουν και την πιθανότητα να ισχύει η αντίστροφη σχέση, δηλαδή οι εθελοντές να είχαν ήδη μεγαλύτερες ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου, γεγονός που τους τράβηξε στην διαλογιστική. Είναι το λεγόμενο Σημείο Εκκίνησης και θα αναφερθούμε σ’ αυτό εν ευθετώ χρόνο.
Όμως επεσήμαναν ότι οι πρόσφατες έρευνες έχουν επιβεβαιώσει την αξιοσημείωτη πλαστικότητα του εγκεφάλου και την ικανότητα του περιβάλλοντος να εμπλουτίζει και να διευρύνει τις νευρωνικές δομές του εγκεφάλου.
Μια άλλη έρευνα, που βασίστηκε σε μελέτη χιλιάδων Αμερικανών βετεράνων του πολέμου του Βιετνάμ, διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι με χαμηλότερο δείκτη νοημοσύνης (ο οποίος εξαρτάται και από το μέγεθος του εγκεφάλου) έχουν περισσότερες πιθανότητες να υποφέρουν από διάφορα προβλήματα υγείας σε σχέση με όσους έχουν υψηλότερη νοημοσύνη (και μεγαλύτερο μέγεθος εγκεφάλου). Ποτέ δεν διαλογίζονται και συνήθως οι πιο λογικοί απ αυτούς, προσεύχονται. Είναι γκρινιάρηδες μόνιμα, με χαμηλή αίσθηση του χιούμορ, στεναχωρημένοι, με άσχημα συναισθήματα, διαστροφές, παρεκκλίσεις και σπάνια είναι ευχαριστημένοι με οτιδήποτε. Η έρευνα έγινε από τη Ροζαλίντα Αρντένιου, ψυχολόγο και δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο Intelligence.
Όπως είπε η ερευνήτρια, η ερμηνεία είναι ότι οι πιο έξυπνοι άνθρωποι κάνουν καλύτερες επιλογές στη ζωή τους σε σχέση με την υγεία τους (π.χ. κάνουν φυσική άσκηση, τρώνε πιο υγιεινά, προσφέρουν με χαρά κλπ ). Όμως ως πιθανότερη αιτία προβάλλεται η ύπαρξη γενετικών παραγόντων που επηρεάζουν αρνητικά τη νοημοσύνη. Η ίδια ερευνητική ομάδα, μελετώντας τους ίδιους βετεράνους του Βιετνάμ, είχε πρόσφατα διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι με υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης (IQ) παράγουν πιο υγιές σπέρμα, είναι πιο χαρούμενοι σε συνεχές μεγάλο χρονικό διάστημα κι αν στεναχωρηθούν είναι εντελώς επιφανειακά και για πολύ λίγο και γενικά έχουν μεγαλύτερη ρευστότητα σε ό,τι σκέφτονται και σε ό,τι κάνουν, βλέπουν περισσότερες επιλογές και ανακαλύπτουν μεγαλύτερες ευκολίες σε όσα εμπόδια κι αν τους βάλουν.
Το παραπάνω άρθρο αποτελεί απόσπασμα ομώνυμου άρθρου από το terrapapers. Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το βρείτε εδώ www.terrapapers.com
Μερικοί ερευνητές έχουν αναφέρει πρόσφατα την παρουσία ενός μεταλλικού αντικειμένου μέσα σε ένα κρατήρα. Το εκπληκτικό είναι το γεγονός ότι η ερευνητική ομάδα εξαφανίστηκε μετά την υποβολή εκθέσεων σε μηχανική βλάβη στο ελικόπτερο. Στη συνέχεια το μυστήριο της Καταβόθρας, βαθαίνει. Τι πραγματικά συμβαίνει στη Σιβηρία;
Αυτό που είναι εκπληκτικό είναι ότι οι τρεις ερευνητές ξαφνικά έχασαν το σήμα μετά την αποτυχία της επικοινωνίας. Τι συνέβη; Αυτή είναι δήλωση του υπουργείου Έκτακτων Καταστάσεων της Ρωσίας:
» Ξαφνικά έχουμε χάσει την επαφή με τους τρεις ερευνητές και η κλήση διακόπτεται απότομα. Στείλαμε αμέσως ένα ελικόπτερο διάσωσης, αλλά δεν υπήρχε ίχνος από τους ερευνητές. Ήταν σαν να είχαν κυριολεκτικά εξαφανιστεί και ο κρατήρας ήταν άδειος. Οι Δορυφορικές εικόνες έδειξαν φυσιολογικά επίπεδα του χιονιού και του ανέμου . «
Ορισμένοι εμπειρογνώμονες των ΑΤΙΑ δείχνουν ότι πρόκειται σαφώς για μια περιοχή «ειδική» και ότι το μεταλλικό αντικείμενο θα μπορούσε να είναι Άγνωστης προέλευσης. Από του τοπικούς πολίτες φαίνεται, ότι σε αυτούς τους κρατήρες εμφανίζονται περίεργες λάμψεις φωτός. Τι βρήκαν οι ερευνητές; Το μόνο σίγουρο είναι ότι είμαστε αντιμέτωποι με μια περίπτωση απαγωγής.
Οι παρακάτω πληροφορίες είναι εξαιρετικά σημαντικές για εκείνους που έχουν προχωρήσει αρκετά και μπορούν πραγματικά να καταλάβουν . Για πολλούς, δεν θα είναι εύκολο να τις αφομοιώσουν και οι περισσότεροι θα αρνηθούν να τις πιστέψουν. Ωστόσο, για κάποιους από εσάς, οι ακόλουθες πληροφορίες είναι ακριβώς αυτές που περιμένατε – πιθανώς για αιώνες.
Στις περιοδικές ενδοσκοπικές συνεδρίες μου πάντα καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα: οι ψυχές του ανθρώπινου είδους είναι παγιδευμένες σε μια διάσταση ελέγχου (δηλαδή αυτό που λέμε «πραγματικότητα») και η μετά θάνατον ζωή είναι απλώς ένα μικρό διάλειμμα πριν ανακυκλωθούν πίσω στο χάος.
(Παρόμοιο με το πώς οι πληγωμένοι στρατιώτες αποστέλλονται στο νοσοκομείο για θεραπεία, προτού σταλούν στην πρώτη γραμμή για άλλη μια φορά).
Είτε θέλετε να συντονιστείτε με τις πληροφορίες είτε όχι, παρακαλώ να το διαβάσετε στο σύνολό του.
Απόσπασμα από το Level Four Paper Fifteen
Wes Penre μέσω In5D
Μπορώ να καταλάβω ότι αυτό μπορεί να ακούγεται τρομακτικό, να επιλέξετε να μην προχωρήσετε στο Φως, επειδή πολλοί από εμάς φοβούνται το άγνωστο. Επιπλέον, το Φως μας μεταδίδει μια «ασφάλεια», επειδή έχουμε πάει εκεί τόσες πολλές φορές, και «όλοι οι άλλοι» που πήγαν εκεί φαίνεται να τα έχουν πάει μια χαρά.
Ωστόσο, να θυμάστε ότι είστε πολυδιάστατα όντα κάθε βράδυ που πηγαίνετε για ύπνο και ονειρεύεστε. Αυτή είναι μια γεύση του τι να αναμένουμε αφού πεθάνουμε – με εξαίρεση ότι, αφού πεθάνουμε, είμαστε υπεύθυνοι των «ονείρων» μας και μπορούμε να δημιουργήσουμε συνειδητά αυτό που δημιουργούμε ασυνείδητα κατά τη διάρκεια του ύπνου REM.
Ωστόσο, αυτό δίνει μια μερική μόνο εικόνα, οπότε ας μπούμε λίγο περισσότερο σε λεπτομέρειες για το τι έχω μάθει πρόσφατα για τις λεπτομέρειες σχετικά με τη διαφυγή από την παγίδαAfterlife (AIF) για πρώτη και τελευταία φορά.
Ο David Icke μιλάει για το Matrix του ελέγχου και για την προβολή μίας ψεύτικης πραγματικότητας μέσα από το ηλιακό μας σύστημα:
Διαίσθηση· όλοι μιλούν γι’ αυτή αλλά δεν γνωρίζουν όλοι πότε έχουν διαισθητική επιφοίτηση. Είτε το ονομάσουμε «ακούω το ένστικτό μου» ή «αξιοποιώ την διαίσθησή μου» ή «ακολουθώ το ένστικτό μου», η κατανόηση να προσέχεις την φυσική επίγνωση, είναι ζωτική ικανότητα για επιτυχία στην δουλειά και στην ζωή.
Στην πραγματικότητα, ακόμα και τα υψηλόβαθμα στελέχη επιχειρήσεων ή σημαντικοί άνθρωποι όπως ο Ντόναλντ Τραμπ, ο Στηβ Τζομπς, ο Σερ Ρίτσαρντ Μπράνσον, η Όπρα Γουίνφρει και ο Γουόρεν Μπάφετ, αποδίδουν μέρος της επιτυχίας τους στις στιγμές «α-χα!». Ο Άλμπερτ Άινσταϊν είπε κάποτε ότι πρόκειται για το πολυτιμότερο προσόν μας και μια απο τις λιγότερο χρησιμοποιούμενες αισθήσεις μας.
Μπορεί να νομίζετε ότι δεν έχετε το δώρο της διαίσθησης αλλά αυτό δεν αληθεύει. Όλοι έχουμε πρόσβαση στην διαίσθηση. Είναι η φυσικότερη βιολογική μας λειτουργία. Ο καθένας από μας έχει την δική του «αίσθηση» αυτού που αξίζει τον κόπο και είναι σωστό για την ζωή μας και σίγουρα θα θέλατε να μάθετε πώς να αξιοποιήσετε την απέραντη δύναμη της διαίσθησής σα αλλά δεν γνωρίζετε πώς. Ιδού επτά μέθοδοι για να συντονιστείτε με το ένστικτό σα.
1. Ακούστε κάποια φυσική αντίδραση
Έχετε πεταλούδες στο στομάχι; Ανατριχιάσατε; Μήπως εμφανίζετε φυσιολογικές αντιδράσεις όπως αναγούλα, λαχάνιασμα, φτέρνισμα ή πονοκέφαλο;
Το σώμα σας είναι ένας ισχυρός αναμεταδότης διαίσθησης. Υπάρχει λόγος που ονομάζεται «ένστικτο». Αν αντιμετωπίζετε κακόκεφες σκέψεις, αίσθημα καχυποψίας, ανησυχία, αμφιβολία ή αναρωτιόσαστε για κάποια συγκεκριμένη κατάσταση, εξαρτάται από σας να τις ακολουθήσετς και να δείτε πού θα οδηγήσουν. Ακούγοντας τα ανεπαίσθητα σήματα του σώματός σας, είναι κρίσιμο κομμάτι στην εξάσκηση της ενστικτώδους αίσθησης.
2. Διαλογιστείτε
Κλείστε την πόρτα, απενεργοποιείστε το τηλέφωνο, σβύστε το κομπιούτερ και πάρτε λίγες βαθειές, αργές ανάσες για να χαλαρώσετε το σώμα σας. Ο διαλογισμός είναι μια από τις πιο δυνατές παρακτικές που οποιοσδήποτε άνθρωπος πάνω στον πλανήτη θα έπρεπε να εφαρμόζει. Ο πρώτος λόγος γιατί οι περισσότεροι από μας δεν μπορούμε να ακούσουμε την διαίσθησή μας, είναι επειδή το μυαλό μας μοιάζει με μεθυσμένη τρελλή μαϊμού.
Το καθάρισμα του μυαλού σας από επαναλαμβανόμενες σκέψεις και έγνοιες, είναι από τους καλύτερους τρόπους για να ακούσετε την εσωτερική σας φωνή. Όταν διαλογίζεστε, μείνετε ακίνητοι ενώ βυθίζεστε πλήρως στην ροή τού ίδιου τού μυαλού σας. Αφήστε τις σκέψεις σας να περιπλανηθούν και μείνεται ανοιχτοί σε ιδέες και λύσεις που σας έρχονται.
3. Ζητείστε καθοδήγηση από την εσωτερική σοφία σας
Είτε το αποκαλείτε Θεό, Σύμπαν ή Κοσμική Συνείδηση, καθένας μας έχει πρόσβαση σε μια απεριόριστη και άπειρη πηγή σοφίας. Άρα, όταν βρίσκετε τον εαυτό σας εγκλωβισμένο σε μια συγκεκριμένη κατάσταση, απλώς ζητείστε καθοδήγηση. Θέσετε μια ερώτηση στον εαυτό σας και προσέξετε πραγματικά τα σημάδια και τις ενδείξεις που διαφαίνονται. Παραμείνετε ανοιχτόμυαλοι.
Ρωτείστε ενδόμυχα τον εαυτό σας κάτι όπως «Γιατί βρίσκομαι εδώ; Ποιό μήνυμα ήλθα να μοιραστώ με άλλους ανθρώπους; Είναι αυτό το μονοπάτι ζωής το σωστό για μένα;». Παραμείνετε ανοιχτοί σε αναλαμπές, αισθήσεις ή εντυπώσεις που λαμβάνετε.
4. Συνονιστείτε με τις ανώτερες δονήσεις
Κάθε μια σκέψη και λέξη που φθάνει στο μυαλό και έξω από το στόμα σας ένει έναν αντίκτυπο στο κόσμο γύρω και εντός σας. Κάθε σκέψη ή συναίσθημα έχει μια δόνηση που μπορεί να μετρηθεί. Μαθαίνοντας να αυξάνετε αυτές τις δονήσεις θα μπορέσετε να συνδεθείτε με την εσωτερική σοφία σας. Οι άνθρωποι που μιλούν σχετικά με τις δονήσεις τους και την διαίσθησή τους με άνεση, το βιώνουν συχνά.
5. Σταματείστε και βιώστε την στιγμή
Ο στόχος είναι να διαθέσετε μια στιγμή για να ησυχάσετε το μυαλό σας και να φέρετε τον εαυτό σας στην παρούσα στιγμή. Με το να κάθεστε στο γραφείο προσπαθώντας να καταλήξετε σε μια λύση κάποιου προβλήματος, δεν επιτρέπετε στο ένστικτό σας να λειτουργήσει, ενώ αν απομακρυνθείτε από τον υπολογιστή, βγείτε από το γραφείο και κάνετε κάτι άσχετο με την υπόθεση, μπορεί να σας βοηθήσει να συντονίσετε τις δυνάμεις τής διαίσθησης.
Ο Steve Jobs ήταν γνωστός για τους μεγάλους περιπάτους που έκανε όταν είχε κολλησει με κάποιο πρόβλημα, ώστε να δοκιμάσει στιγμές πραγματικής διαύγειας. Αυτή η διαύγεια είναι σαν μια δροσερή αναπνοή καθαρής έμπνευσης. Άρα, ανεξάρτητα με τι ασχολείστε, κάνετε ένα διάλειμμα και χοροπηδήξτε, χορέψτε, πηγαίνετε για τρέξιμο ή για μια ωραία μεγάλη βόλτα.
6. Δώστε προσοχή στα όνειρά σας
Η διαίσθηση είναι η γλώσσα των ονείρων. Έρευνες δείχνουν ότι κατά την διάρκεια του χρόνου των ονείρων το μυαλό επιδίδεται σε δημιουργική λύση προβλημάτων, η οποία μπορεί να σας βοηθήσει να κάνετε την σωστή επιλογή στην ξυπνητή ζωή σας. Πριν πάτε για ύπνο κάθε βράδυ, αναλογιστείτε τα ερωτήματα και τα ζητήματα για τα οποία δεν μπορούσατε να βρείτε λύσεις στη διάρκεια της μέρας, όπως «Πώς μπορώ να διορθώσω αυτό το πρόβλημα;»
Σκεφτείτε και διερευνείστε δυνατότητες. Αυτό θα πυροδοτήσει την φαντασία σας και θα θέσει σε λειτουργία το υποσυνείδητο προκειμένου να σας παράσχει δημιουργικές λύσεις ενώ κοιμόσαστε. Αν είσαστε συντονισμένοι με τα όνειρά σας, μπορείτε να συλλέξετε πολλές πληροφορίες σχετικά με το πώς να ζείτε την ζωή σας. Το επόμενο πρωί, γράψτε αμέσως όποια όνειρα ή λαμπρές ιδέες θυμόσαστε, πριν σηκωθείτε απ’ το κρεβάτι. Στη συνέχεια, δείτε αν και πώς τα όνειρα απάντησαν στο ερώτημά σας.
7. Κρατάτε ένα ημερολόγιο διαίσθησης
Ο διαλογισμός, τα όνειρα και οι μεγάλοι περίπατοι μπορούν να προκαλέσουν πλήθος ιδεών, άρα είναι καλή ιδέα να καταγράφετε κάθε σκέψη ή «συναίσθηση» δοκιμάζετε. Γράψτε ερωτήσεις ή ανησυχίες, μετά πάρτε μια βαθειά αναπνοή και περιμένετε απάντηση από την εσωτερική σας σοφία. Αφήστε τον εαυτό σας να γράφει αυτόματα.
Την επόμενη φορά που θα έχετε δυσκολία να πάρετε μια απόφαση, πάρτε μολύβι και χαρτί και αφήστε τις λέξεις να βγουν από μέσα σας. Αναλογιστείτε την κατάσταση, εξερευνείστε τα συναισθήματα και εξετάστε την γενική εικόνα. Καταγράφοντας συστηματικά τις σκέψεις σας μπορεί να αποβεί ένας υπέροχος καταλύτης για την άρση των εμποδίων και για να επιτρέψετε στην φωνή την διαίσθησης να σας δείξει τον δρόμο.
Η διαίσθηση είναι ο εσωτερικός οδηγός σας. Αν δεν την ακούτε, δεν ζείτε με το πλήρες δυναμικό σας. Η διαίσθηση απελευθερώνει την δημιουργικότητα και την φαντασία σας, σας φέρνει σε επαφή με την υποσυνείδητη δύναμή σας και σας βοηθά να πάρετε καλύτερες και πιο ολοκληρωμένες αποφάσεις. Αναπτύσσοντας την διαίσθησή σας είναι σαν να αποκτάτε μια νέα δεξιότητα. Όσο περισσότερο εξασκείστε, τόσο καλύτεροι θα γίνετε σ’ αυτή. Να είστε υπομονετικοί. Τα αποτελέσματα δεν έρχονται αμέσως. Όπως όταν εξασκείτε μύες, ξεκινείστε αργά και σταδιακά χτίστε τον «διαισθητικό μύ».
Απόδοση: womaneveryday
Πηγή: Pick the Brain
Ένας στους επτά ερωτηθέντες απάντησε ότι τα στοιχεία στον περιοδικό πίνακα είναι ταξινομημένα κατ’ αλφαβητική σειρά, ενώ το 16% δήλωσε πως ο…
Dr Emmett Brown (ναι, αυτός του «Επιστροφή στο Μέλλον») ανακάλυψε τη ραδιενέργεια! Όταν σταματήσετε να γελάτε με την αμάθεια των κατοίκων της Γηραιάς Αλβιόνας, δείτε ποια είναι τα 10 πράγματα που ξέρουμε λάθος!
1. Οι θάλασσες και οι λίμνες δεν είναι μπλε επειδή αντανακλούν το χρώμα του ουρανού, αλλά επειδή το νερό είναι μπλε –απλώς σε μικρές ποσότητες το ανθρώπινο μάτι δεν το αντιλαμβάνεται.
2. Τα νύχια και τα μαλλιά δεν συνεχίζουν να μεγαλώνουν μετά το θάνατο. Το δέρμα είναι που αφυδατώνεται και υποχωρεί, δημιουργώντας αυτή την εντύπωση.
3. Το Σινικό Τείχος δεν φαίνεται από το φεγγάρι. Για την ακρίβεια, καμία ανθρώπινη κατασκευή δεν φαίνεται από το φεγγάρι. Η πεποίθηση αυτή διαδόθηκε από τον Richard Haliburton, πολύ πριν την πρώτη αποστολή στη σελήνη.
4. Η μνήμη του χρυσόψαρου διαρκεί πολύ περισσότερο από μερικά δευτερόλεπτα.
5. Οι νυχτερίδες δεν είναι τυφλές. Μπορεί τα περισσότερα είδη να χρησιμοποιούν τον ήχο για να προσανατολιστούν, αλλά όλα τους έχουν μάτια και μπορούν μια χαρά να δουν. Μάλιστα, πολλές εξ αυτών βλέπουν τέλεια και στο σκοτάδι.
6. Οι οικιακές μύγες δεν ζουν μόνο 24 ώρες. Ζουν κατά μέσο όρο από 20 έως 30 μέρες.
7. Δεν θα βλάψετε έναν υπνοβάτη ξυπνώντας τον. Αντιθέτως, εκείνος μπορεί να βλάψει τον εαυτό του σκοντάφτοντας πάνω σε αντικείμενα ή πέφτοντας από σκάλες καθώς περπατά ενώ κοιμάται.
8. Η μυωπία δεν προκαλείται από το διάβασμα ή από την τηλεόραση, ούτε επηρεάζεται από τη χρήση γυαλιών ή φακών επαφής. Επίσης, δεν υπάρχει κανένας γνωστός τρόπος πρόληψής της.
9. Ο κεραυνός μπορεί μια χαρά να χτυπήσει το ίδιο σημείο δύο φορές – και τρεις και τέσσερις και εκατό.
10. Δεν χρησιμοποιούμε μόνο το 10% του εγκεφάλου μας. Η φράση αποδίδεται στον Αμερικανό ψυχολόγο και φιλόσοφο William James, που -απ’ ό,τι φαίνεται- τη χρησιμοποίησε μεταφορικά.
DVD, Netflix, Apple TV
Πρόβλεψη: 1987
Πραγματικότητα: 2007
Το 1987, ένας κριτικός προέβλεψε την άνοδο του Netflix και του Apple TV, πριν καν το ίντερνετ διαδοθεί.
Σε μία συνέντευξη για τις ταινίες που θα έβγαιναν το 1987, ο κριτικός κινηματογράφου Ρότζερ Εμπερτ είπε ότι στο μέλλον θα υπάρχουν «υψηλής ευκρίνειας, μεγάλες τηλεοράσεις, με σύστημα »παραγγελίας» της ταινίας που θες να δεις, τη στιγμή που θες.
Επίσης, προέβλεψε ότι στο μέλλον τα βίντεο όπως τα γνώριζε τότε ο κόσμος θα είναι παρωχημένο και ότι στο μέλλον θα παρακολουθεί κανείς ταινίες από CD.
iPad
Πρόβλεψη: 1968
Πραγματικότητα: 2010
Ο συγγραφέας Αρθουρ Κλαρκ και ο σκηνοθέτης Στάνλεϊ Κιούμπρικ συνεργάστηκλαν στην «Οδύσσεια του διαστήματος», το 1968. Σε αυτό γινόταν η πρόβλεψη για αυτό που τώρα γνωρίζουμε ως iPad. Στην ταινία, οι αστροναύτες χρησιμοποιούν τα Newspads τους.
Κινητά τηλέφωνα, ψηφιακή φωτογραφία
Πρόβλεψη: 1900
Πραγματικότητα: 1973
Σε μία στήλη στο Ladies Home Journal το 1900, με τίτλο «Τι θα γίνει τα επόμενα 100 χρόνια», ο πολιτικός μηχανικός Ρζον Ελφραθ Γουάτκινς έκανε αρκετές ακριβείς προβλέψεις, ανάμεσά τους τα κινητά τηλέφωνα και η ψηφιακή έγχρωμη φωτογραφία.
«Οι φωτογραφίες θα στέλνονται από οποιαδήποτε απόσταση. Αν θα γίνεται μία μάχη στην Κίνα, στιγμιότυπά της θα δημοσιεύονται στις εφημερίδες μία ώρα αργότερα. Οι φωτογραφίες θα αποτυπώνουν όλα τα χρώματα της φύσης», έγραφε. Επίσης, προέβλεψε ασύρματα τηλέφωνα.
Πιστωτικές κάρτες
Πρόβλεψη: 1888
Πραγματικότητα: 1950
Στο μυθιστόρημά του «Looking Backward», το 1888, ο Εντουαρντ Μπέλαμι προέβλεψε την κυκλοφορία των πιστωτικών καρτών ή της «καθολικής πίστωσης», όπως το ανέφερε. Στο βιβλίο, οι πολίτες μίας μελλοντικής ουτοπίας είχαν μία κάρτα που τους έδινε πρόσβαση σε πίστωση από μία κεντρική τράπεζα.
Το ναυάγιο του Τιτανικού
Πρόβλεψη: 1898
Πραγματικότητα: 1912
Ο συγγραφέας Μόργκαν Ρόμπερτσον το 1898 έγραψε το βιβλίο «Futility, Or the Wreck of the Titan». Σε αυτό, ένα υπερωκεάνιο με όνομα «Τιτάνας», που ήταν το μεγαλύτερο πλοίο που είχε κατασκευαστεί ποτέ, έπεφτε σε παγόβουνο και βυθιζόταν.
Το βιβλίο γράφτηκε πριν σχεδιαστεί ο Τιτανικός, που είχε την ίδια τραγική μοίρα, 14 χρόνια αργότερα.
Η μεγάλη πυρκαγιά του Λονδίνου
Πρόβλεψη: 1555
Πραγματικότητα: 1666
Ο Νοστράδαμος είχε προβλέψει το γεγονός. «Αίμα θα ζητηθεί στο Λονδίνο, που θα καεί το έτος 66», έγραψε. Το 1666 η μεγάλη πυρκαγιά του Λονδίνου κατέστρεψε περίπου 70.000 σπίτια.
Ακόμη, ο Νοστράδαμος είχε γράψει: «Κτήνη με άγρια πείνα θα διασχίσουν τα ποτάμια. Το μεγαλύτερο μέρος της μάχης θα είναι κατά του Χίστερ». Αρκετοί θεωρούν ότι πρόκειται για ξεκάθαρη αναφορά στον Αδόλφο Χίτλερ.
Δολοφονία του Κένεντι
Δρ Μάνος Δανέζης – Επίκουρος Καθηγητής Αστροφυσικής – Τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ
Καρφιά φαίνεται να έχουν τοποθετήσει πάνω σε δέντρα για να μην κάθονται τα πουλιά, τα εστιατόρια Goody’s και Εverest στην Κηφισιά επί της οδού Λεβίδου, όπως φαίνεται ξεκάθαρα στην φωτογραφία που ανέβασε στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter ο φωτογράφος N. Γεωργίου.
Όπως σωστά επισημαίνει τα δέντρα δεν είναι ιδιοκτησία κανενός εκ των δυο εστιατορίων και θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε εάν ο δήμος Κηφισιάς γνωρίζει το γεγονός ή αν έχει δώσει την άδεια του για να γίνει κάτι τέτοιο.
Η μουσική είναι ένας αρχαίος Ελληνικός όρος που στις μέρες μας έχει αλλοιωθεί ολοκληρωτικά. Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν Μουσική, την τέχνη των Μουσών. Ο όρος σήμαινε αρχικά το τραγούδι και την οργανοπαιξία, την Ποίηση, το Μέλος και τον Χορό, ως αδιάσπαστη ενότητα, και στη συνέχεια αυτό που θα ονομάζαμε σήμερα «πνευματική καλλιέργεια».
Με τον όρο Μουσική, όλοι κατανοούμε σε πρώτο επίπεδο, την Τέχνη του συνδυασμού ήχων με έναν ευχάριστο για το ανθρώπινο αυτί τρόπο. Τι σημαίνει όμως πραγματικά ο όρος Μουσική;
Αν θέλετε να δείτε πότε καταρρέει μια κοινωνία, δείτε τι μουσική ακούει.(Κομφούκιος)
Σε όλες σχεδόν τις γνωστές καθομιλούμενες γλώσσες του κόσμου η Ελληνική λέξη Μουσική, περνάει αυτούσια σ’αυτές, πχ music, musica κ.α.
Στην Ελληνική γλώσσα η έννοια Μουσική ετυμολογικά προέρχεται από την έννοια Μούσα. Η έννοια Μούσα προέρχεται από την αρχαιοελληνική ρίζα «μω», η οποία σημαίνει «ερευνώ, ζητώ να μάθω σε βάθος». Κατά μερικούς άλλους, από τη ρίζα «μας» ή «μους» που σημαίνει «γενιά, παραγωγή, ανάπτυξη έξω από μια αρχή, μύηση».
Η Μουσική όπως την εννοούσαν οι αρχαίοι Έλληνες, είναι η επιστήμη των αρμονικών σχέσεων του σύμπαντος που βασίζεται σε σταθερές αρχές που τίποτα δεν μπορεί να τις αλλάξει καθώς και η γνώση της τάξης όλων των πραγμάτων. Η Μουσική για τους αρχαίους δεν ήταν απλά η τέχνη του συνδυασμού τόνων ή το ταλέντο της αναπαραγωγής τους με έναν ευχάριστο για το ανθρώπινο αυτί τρόπο. Αυτή είναι μόνο η πρακτική της πλευρά από την οποία απορρέουν οι εφήμερες μορφές της Μουσικής σήμερα. Ήταν νόηση, διάνοια, πνευματική καλλιέργεια και γνώση.
«Οι Έλληνες δια του λόγου τραγουδούσαν και δια του τραγουδιού ομιλούσαν».
Η Μουσική είναι η επιστήμη που για να γίνει κατανοητή από την ανθρώπινη διάνοια χρησιμοποιεί στο εξωτερικό επίπεδο δύο βασικά δομικά στοιχεία, τον ήχο και το χρόνο, θεωρώντας το ένα σαν ύλη και το άλλο σαν ρυθμιστή της μορφής που την προσδιορίζει και ως τέχνη.
Οι μούσες στην αρχαία ελληνική μυθολογία είναι εννέα αρχαίες θεές. Τα ονόματά τους είναι:
Ο Παυσανίας υποστηρίζει ότι υπήρχαν δύο γενιές Μουσών, όπου στην πρώτη γενιά ήταν 3 και ήταν κόρες του Ουρανού και της Γαίας, και στη δεύτερη, ήταν 9 και ήταν κόρες του Δία και της Μνημοσύνης. (Ελλάδος Περιήγησις, 9, 29, 1).
Η ποιητική τέχνη χρειάζεται και τις τρεις αυτές Μούσες, χρειάζεται τον συνδυασμό του τραγουδιού, της μνήμης και της μελέτης. Γιατί για να τραγουδήσεις χρειάζεται πρώτα μνήμη, και μετά μελέτη (άσκηση).
Οι Μούσες, συνόδευαν, συντρόφευαν και αναγνώριζαν σαν ηγέτη τους τον Θεό του φωτός και της Μουσικής, τον Απόλλωνα τον συμπαντικό γεννήτορα, (Απόλλων Μουσηγέτης). Ο Απόλλων ήταν επίσης και πατέρας του Ασκληπιού του Θεού της Ιατρικής, και από αυτό μπορούμε να συμπεράνουμε την σχέση που έχει η μουσική με την ιατρική. Δεν ήταν τυχαία η χρήση της μουσικής στις εγκοιμήσεις στα αρχαία ιερά, στα οποία δίδονταν μουσικές συνταγές για θεραπεία ψυχικών ασθενειών, πολύ πριν η σύγχρονη επιστήμη ξαναανακαλύψει την μέθοδο της μουσικοθεραπείας.
Ο Πίνδαρος υμνεί τον Ασκληπιό, που θεραπεύει όλες τις ασθένειες με τραγούδια, ενώ ο Θεόφραστος χρησιμοποιούσε μελωδίες του Φρύγιου ήχου για να «επικουφίζει τα άλγη».
Οι Μούσες ήταν θεότητες – προστάτιδες της πνευματικής δημιουργίας και αντιστοιχούσαν σε είδη δημιουργίας όλων των τεχνών που σχετίζονται με τη μουσική, την τέχνη, την ποίηση, το τραγούδι, το χορό, το θέατρο αλλά και την αστρονομία αφού η διάρθρωση του σύμπαντος είναι αρμονική.
Η μουσική
Είναι τόσο παλιά όσο και η Γλώσσα. Ουσιαστικά εξελίχθηκε παράλληλα με τον άνθρωπο. Όμως ο έναρθρος λόγος, ποτέ δεν μπόρεσε να αποδώσει επακριβώς, στον κόσμο των τριών διαστάσεων που ζούμε, όλες τις αποχρώσεις των υποκειμενικών, προσωπικών, ανθρώπινων σκέψεων και συναισθημάτων. Για αυτό και ο άνθρωπος ανέπτυξε ένα άλλο μέσο για να εκδηλώνεται και να εκφράζεται: Τον Μουσικό Λόγο. Όπως η Γλώσσα χρησιμεύει για την έκφραση των παραστάσεων, των εννοιών, για την ονομασία των πραγμάτων και την επικοινωνία, έτσι και η Μουσική, αποδεικνύεται μία απαραίτητη ανάγκη της ζωής, διερμηνεύοντας την ανθρώπινη ύπαρξη σε περισσότερες από τρεις διαστάσεις και χρησιμεύει για την επικοινωνία με το Θείο ή το Θεϊκό.
Η μουσική λοιπόν, το άλλο όνομα της «πνευματικής καλλιέργειας», δεν είναι απλά «γούστο» όπως πολλοί αδαής θέλουν να πιστεύουν στις μέρες μας. Δύο ακροατές με διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο, είναι δύσκολο να εξάγουν τα ίδια συναισθήματα ακούγοντας ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής. Το «γούστο» είναι ένας χαρακτηρισμός που μπορεί να εφαρμοστεί και να εμφανιστεί μόνο σε ίδιες μορφές πνευματικής καλλιέργειας ή πολιτιστικού επιπέδου, δηλαδή μόνο αν οι δύο ακροατές του παραδείγματος έχουν παρόμοια πνευματική καλλιέργεια, πολιτιστικό επίπεδο ή επίπεδο νόησης.
Η Μουσική δεν ανήκει στους «ειδικούς». Είναι πανανθρώπινη, παγκόσμια, διαχρονική πολιτισμική αξία και ανήκει σε όλους ανεξαρτήτου εθνικότητας και φρονημάτων. Δεν έχει εθνική ταυτότητα και σημαία. Γιατί δεν αναφέρουμε ποτέ την κλασσική μουσική ως Γερμανική ή ως Ιταλική αλλά ως «κλασσική». Γιατί, πώς θα λεγόταν η μουσική σε μπουζούκι που συνθέτει για παράδειγμα ένας Ολλανδός λάτρης του μπουζουκιού; Ελληνική ή Ολλανδική; Γιατί η Rock μουσική παιγμένη από Έλληνες να ονομάζεται Ελληνική Rock;
Το ίδιο ισχύει για τα μεγάλα πνευματικά έργα, που μας χάρισαν οι πιο προικισμένοι από τους δημιουργούς αυτής της «Θεϊκής τέχνης». Δεν υπάρχουν «δικά μας» και «ξένα», δεν υπάρχουν «κοντινά» ή «μακρινά». Όλα ανήκουν στο σύνολο της ανθρωπότητας, στον κάθε ένα από εμάς, αποτελούν κληρονομιά μας. Κάθε άνθρωπος μπορεί να αναπτύξει το μουσικό του αισθητήριο. Αρκεί να στρέψει το ενδιαφέρον του. Να εμπιστευτεί τις αισθήσεις του. Να αφιερώσει λίγες ώρες για να ακούσει, συγκεντρωμένος, ότι πιο όμορφο δημιούργησε ποτέ ο ανθρώπινος νους.
Όταν αλλάζουν οι νόμοι της μουσικής, αλλάζουν και οι νόμοι της πολιτείας.(Πλάτωνας).
Θα δανειστώ μερικά λόγια του Λιαντίνη για να περιγράψω με λίγα λόγια το νόημα όσων θα ακολουθήσουν:
Τα τρία κύρια συστατικά στοιχεία της μουσικής, δηλαδή η μελωδία, η αρμονία, και ο ρυθμός, περνάνε και αυτά αυτούσια παγκοσμίως με τις Ελληνικές τους ονομασίες melody – harmony – rhythm.
Η λέξη «τραγούδι», όπως χρησιμοποιείται σήμερα, δεν έχει και πολύ σχέση με την αρχαία έννοια του όρου κατά την οποία «τραγουδέω – τραγουδώ» σημαίνει παριστάνω τραγωδία, δηλαδή τραγωδώ. Κατά τον Αριστοτέλη η τραγωδία συνδέεται με τους αοιδούς των διθυράμβων προς τιμή του Διονύσου. Πρόκειται για «Μίμηση πράξεως σπουδαίας και τελείας…», η οποία με «Οιδησμένο Λόγο» οδηγεί τον ακροατή – θεατή μέσω του «ελέους» και του «φόβου» στην «Κάθαρση».
Η έννοια λοιπόν «τραγωδία», δεν συνδέεται κατά κανέναν τρόπο με την σημερινή έννοια του «τραγουδιού».
Τι είναι αυτό που αποκαλούμε σήμερα Ελληνικό τραγούδι;
Να λοιπόν όταν η χυδαία αντιγραφή αποκτάει αυτοσυνείδηση και προχωράει προς την αυτοδιοίκησή της.
Αλλά και οι ποιητές μας στην συντριπτική τους πλειοψηφία απαξιούν να γράφουν τραγούδια, όντες άμουσοι και άρρυθμοι, αποφεύγοντας στην ποίηση τους τον ρυθμό, το κατεξοχήν αυτό Ελληνικό στοιχείο, ο οποίος καθιστά τουλάχιστον την ποίηση δεκτική στην απαγγελία, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι όποιο ποίημα έχει ρυθμό κατ’ανάγκη είναι και καλό.
Η ανελλήνιστη όμως αυτή μουσικοχορευτική κατάσταση δεν έχει σταματημό ούτε τελειωμό: Η Ελλάδα είναι σήμερα η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, και από τις ελάχιστες στον κόσμο, που δεν έχει ακόμα καθιερώσει τα μαθήματα της μουσικής και του χορού στη δημόσια εκπαίδευση, όταν πριν από δύο χιλιάδες χρόνια τουλάχιστον «αι των Ελλήνων πόλεις πρώτιστα και μάλιστα δια της μουσικής παιδεύουσιν τους νέους», όπως μας πληροφορεί ο Στράβων ο αρχαίος Έλληνας γεωγράφος.
Γιατί άραγε οι αρχαίοι Έλληνες έστελναν τα παιδιά τους πρώτα στη μουσική και κατόπιν στα γράμματα; Όταν η Τουρκία διαθέτει Ανώτατη Ακαδημία Τουρκικής Μουσικής, η χώρα μας δεν διαθέτει τίποτα ανάλογο και συνεχίζει στην ίδια πολιτική αδιαφορώντας εγκληματικά το Ελληνικό κράτος.
Η Ελλάδα, κυρίως λόγω γεωγραφικής θέσης και ιστορικών συγκυριών, ήταν ανέκαθεν μια πολιτισμικά σύνθετη χώρα. Είναι συνεπώς δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να οριστεί η ελληνική μουσική με μια συνολική χειρονομία. H ρήση «ελληνική μουσική είναι η μουσική των Ελλήνων», δεν συνιστά λύση του προβλήματος.
Ποιος είναι Έλληνας; Ο σημερινός κάτοικος της σημερινής Ελλάδας ή ο μετέχων ελληνικής παιδείας;
Και ποια γεωγραφική περιοχή εννοείται ως «Ελλάδα»; Η αρχαία, η μεσαιωνική, η βυζαντινή ή η νεότερη Ελλάδα;
Η συντριπτική πλειοψηφία των Ωδείων στην Ελλάδα -σήμερα- είναι μαγαζάκια που ΠΟΥΛΑΝΕ πτυχία. Άλλοτε ουσιαστικά, γεμίζοντας τον τόπο χαρτιά… και άλλοτε μεταφορικά: Μονόφθαλμοι ή εντελώς αστοιχείωτοι δάσκαλοι διαιωνίζουν την ημιμάθεια ή την αμάθειά τους, μοιράζοντας πτυχία χωρίς αντίκρισμα και καταδικάζουν τους μαθητές τους σε έναν μουσικό μεσαίωνα… Οι χιλιάδες λοιπόν ημιμαθείς-στραβοδιδαγμένοι απόφοιτοι των «Ωδείων-μπακάλικων», μετά την απόκτηση του πτυχίου-διπλώματός τους, ακολουθούν συνήθως την εξής πορεία:
Ουδέποτε ξαναμελετούν το όργανο-μουσικό αντικείμενο που σπούδασαν, αντιθέτως κλείνονται σε ένα μίζερο δωμάτιο (με ένα συνήθως ξεκούρδιστο όργανο), παραδίδοντας κατ΄οίκον μαθήματα (χωρίς έλεγχο-πρόγραμμα) σε δύστυχα παιδιά.
Αλλά η μουσική σήψη δεν περιορίζεται στους χώρους της κλασσικής μουσικής μόνο! Κάποτε (μέχρι πρόσφατα) η μουσική για χαλαρή διασκέδαση (έντεχνη ή και λαϊκή) συνδεόταν με συνθέτες του βεληνεκούς ενός Χατζιδάκι… και στα βραδινά κέντρα απολάμβανες ερμηνευτές σαν την Γαλάνη και την Αλεξίου… Τώρα τα πρώτα ονόματα είναι άφωνα αγόρια που διαθέτουν νέας τεχνολογίας διορθωτικά μικρόφωνα και οπίσθια αρεστά σε διεστραμμένους μάνατζερ… και κορίτσια που αντί για ωραίες φωνές και σπουδές διαθέτουν ωραίες μεσούλες-μπουτάκια και στόλους υπηρετών (για μακιγιάζ, ντύσιμο, σκηνικά και χορευτικά), συνήθως δωρισμένους από τους γοργά εναλλασσόμενους πλούσιους εραστές τους!
Και φυσικά, αυτά τα αγόρια και κορίτσια διαφημίζονται μετά μανίας από καλοστημένα-εντυπωσιακά τηλεοπτικά σώου, τα οποία έχουν -κάποιοι- το Θράσος να τα αποκαλούν «μουσικές ακαδημίες»…!!!! Όλα αυτά με την ανοχή και συχνά την υποστήριξη της επίσημης πολιτείας… που το μόνο που προσφέρει στον Έλληνα είναι να προβάλλει τις μεγάλες σοβαρές παραστάσεις (στην κρατική ΤV), αραιά και που, στις 3 τα ξημερώματα!
Η μουσική δεν είναι διασκέδαση όπως ίσως οι περισσότεροι σήμερα νομίζουν. Η διασκέδαση μπορεί να προέλθει από τη μουσική διότι η μουσική αποτελεί το μέσον και είναι η πνευματική καλλιέργεια του κάθε ανθρώπου.
Σήμερα η ιδρυματική εξωσχολική μουσική παιδεία στην Ελλάδα παρουσιάζει την εξής εικόνα: Υπάρχουν ανά την επικράτεια περί τα 500 ιδιωτικά και δημοτικά Ωδεία και Μουσικές Σχολές. Κρατικό είναι μόνο το Ωδείο Θεσσαλονίκης, ενώ το Ωδείο Αθηνών είναι απλώς επιχορηγούμενο από το κράτος. Τα τελευταία χρόνια έχουμε και ίδρυση πανεπιστημιακών τμημάτων μουσικής, ενταγμένων στις Φιλοσοφικές Σχολές των Πανεπιστημίων. Το Μουσικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών ιδρύθηκε το 1991, ακολουθώντας το πρότυπο του Μουσικού Τμήματος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στα τμήματα αυτά γίνεται κυρίως θεωρητική προσέγγιση του αντικειμένου, ενώ στο Μουσικό Τμήμα του Ιονίου Πανεπιστημίου και στο Μουσικό Τμήμα του προσφάτως ιδρυθέντος Πανεπιστημίου της Μακεδονίας, παράλληλα με τις θεωρητικές σπουδές, υπάρχουν, κατά το πρότυπο των αντίστοιχων πανεπιστημιακών Μουσικών Τμημάτων του εξωτερικού, και σπουδές προχωρημένου επιπέδου πρακτικής οργανικής εκτέλεσης.
Όσα μεγάλα πράγματα και αν κληρονομήσει κανείς, πεθαίνουν, εάν δεν τα περισώσει. Το ερώτημα είναι, εάν εμείς σήμερα θα αποτελέσουμε το παρελθόν του μέλλοντός μας. Χρονολογικά θα είμαστε παρελθόν μετά από 500 χρόνια. Δημιουργικά όμως δεν θα είμαστε, διότι είμαστε στείροι, επειδή μαϊμουδίζουμε, και μάλιστα μαϊμουδίζουμε αλλότριες παραδόσεις.
Αλλά εάν ένας λαός στον κόσμο έχει λιγότερο την ανάγκη να αντιγράφει λόγω της τεράστιας ιστορίας και παράδοσής του και του ασύλληπτου πολιτισμού του, αυτός είναι ο Ελληνικός. Ποιές αξίες και ποιες ιδέες θα διδάξουμε και θα εμπιστευτούμε στα παιδιά μας; Που είναι σήμερα ο λαός που έχτιζε Παρθενώνες; Είναι ο ίδιος λαός που σήμερα βρίσκεται εδώ στην Ελλάδα;
Με την έκφραση «Ελληνική μουσική» εννοούμε συνήθως την μουσική και τα τραγούδια που δημιούργησαν και δημιουργούν Έλληνες και Ελληνίδες, επώνυμα ή ανώνυμα, ατομικά ή συλλογικά, στον ελλαδικό χώρο αλλά και εκτός αυτού.
Η ελληνική μουσική διαφοροποιείται ανάλογα με τις ιστορικές περιόδους. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε σε ποιο βαθμό η ελληνική μουσική του σήμερα σχετίζεται με παλιότερες μορφές της, υποστηρίζεται όμως από πολλούς Έλληνες και ξένους μουσικολόγους, με κυριότερο τον Σαμουέλ Μπω-Μποβύ, ότι υπάρχει μια συνεχής εξέλιξη από την αρχαία ελληνική μουσική έως και το δημοτικό τραγούδι, η οποία μαρτυρείται, εκτός από τη γλώσσα, στο ρυθμό, τη δομή και τη μελωδία.
Οι έννοιες παιδεία και μουσική είναι περίπου ταυτόσημες ή, τουλάχιστον, η έννοια Μουσική είναι υπάλληλη της έννοιας Παιδεία. Από τις δύο αυτές πανάρχαιες λέξεις, η λέξη παιδεία εκ του παις – παιδός – έχει διατηρήσει έως σήμερα αναλλοίωτο το σημασιολογικό της περιεχόμενο, σήμαινε δηλαδή και σημαίνει πάντοτε τη διαδικασία αλλά και το αποτέλεσμα της εκπαίδευσης.
Ο ηθοπλαστικός χαρακτήρας της μουσικής υπογραμμίζεται στην αρχαιότητα από την θεωρία του ήθους, η οποία έπαιζε σημαντικό ρόλο στην δια της Μουσικής εκπαίδευση των νέων στην αρχαία Ελλάδα. Ήθος στη μουσική σήμαινε τον ηθικό χαρακτήρα, που μπορεί να εμπνεύσει στην ψυχή η Μουσική.
Σήμερα δυστυχώς η μουσική δεν έχει την ίδια σπουδαιότητα που είχε στην αρχαία Ελλάδα. Κι αυτό γιατί αποτελεί είτε ένα ηχητικό χαλί που μας συνοδεύει ως υπόκρουση στην καθημερινότητά μας, στο σπίτι, στο αυτοκίνητο, στη βραδινή μας έξοδο, είτε ένα είδος υψηλής τέχνης, που απευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά στους λίγους και εκλεκτούς, στους μυημένους. Από κοινό κτήμα κάθε πολίτη από το σχολείο, η μουσική έχει μετατραπεί σε δραστηριότητα λίγων διάσημων δεξιοτεχνών. Φυσικά δεν παραγνωρίζουμε τη μουσική παιδεία που προσφέρουν τα εκπαιδευτήρια του τόπου. Όμως οι ώρες διδασκαλίας πιστεύω πως δεν επαρκούν. Εξάλλου, η προοδευτική εμπορευματοποίηση και η βιομηχανία της μουσικής με την επικράτηση των σουξέ δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια για ανάπτυξη του παιδευτικού της ρόλου. Τέλος, ο μίζερος και καθαρά ορθολογιστικός τρόπος ζωής έχει εξοστρακίσει τις φιλοσοφικές και υπαρξιακές εξάρσεις που αποτελούν τροφή και ερεθίσματα για τους δημιουργούς.
Το παρών και κυρίως το μέλλον της Ελληνικής μουσικής δεν εξαρτάται από το youtube και από τους αγράμματους παραγωγούς της ελληνικής δισκογραφίας. Είναι γνωστό από την αρχαιότητα πως αν δεν υπάρχει παρελθόν δεν μπορεί να υπάρχει και μέλλον. Και όσο επιμελώς αγνοούμε τις παραδόσεις και την ιστορία μας ως Έλληνες δεν είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε και να προχωρήσουμε προς τα εμπρός.
Τα μαϊμουδίσματα και οι αντιγραφές των αφρικανικών μονόχορδων και ρυθμών δεν αρμόζουν σε μας τους Έλληνες.
Για να πάμε ένα βήμα εμπρός, πρέπει πρώτα να κάνουμε μερικά βήματα πίσω, να ανακαλύψουμε εμείς οι νεοέλληνες την χαμένη μας ταυτότητα και να κτίσουμε πάνω σε αυτήν. Το μέσον για να γίνει αυτό είναι η ΠΑΙΔΕΙΑ και μέσω της παιδείας θα μπορέσουμε να ξαναανακαλύψουμε και την ΜΟΥΣΙΚΗ.
Ο θρύλος λέει ότι οι Δελφοί ήταν το σημείο που συναντήθηκαν οι δύο αετοί. όταν ο Δίας τους έστειλε να πετάξουν από δύο διαφορετικές κατευθύνσεις. Σ’ αυτό το σημείο ο Δίας έριξε τον ιερό βράχο και οι Δελφοί έγιναν γνωστοί στα πέρατα του τότε κόσμου ως ο ομφαλός της Γης, το κέντρο του κόσμου.
Με την επιστροφή του ο Απόλλωνας στέφτηκε επισήμως προστάτης και άρχοντας των Δελφών. Στο σημείο που έγινε η σφαγή του Πύθωνα, τοποθετήθηκε ο ομφαλός βράχος. Ο ομφαλός σημαίνει «κέντρο της γής» και εκεί ήταν το Ιερό Μαντείο των Δελφών.
Το πώς και από ποιον δημιουργήθηκε αρχικά το Μαντείο δεν είναι εύκολο να βρεθεί, αφού πολλοί μελετητές θεωρούν ότι η δράση του ανάγεται στην προκατακλυσμιαία εποχή, γεγονός που ενισχύεται και από τις διάφορες θεότητες που το προστάτευαν στο διάβα της ιστορίας: η Γη, στη συνέχεια η Θέμιδα, έπειτα ο Απόλλωνας και ο Διόνυσος. Καθώς η ιστορία άπλωνε περίτεχνα το πέπλο της πάνω από το Μαντείο των Δελφών, δημιουργήθηκαν διάφοροι μύθοι που εξιστορούσαν τις απαρχές του. Επομένως, είναι ιδιαίτερα δύσκολο έως και ακατόρθωτο για τον ιστορικό ερευνητή να διαπιστώσει αν υπάρχουν ψήγματα αλήθειας σε αυτές τις διηγήσεις, καθώς και να τις αποκωδικοποιήσει.
Ένας από τους πιο γνωστούς μύθους δημιουργίας του Μαντείου, ο οποίος διασώθηκε από τον Διόδωρο τον Σικελιώτη μιλάει για έναν βοσκό, ο οποίος καθώς έβοσκε το κοπάδι του στην περιοχή διαπίστωσε ότι από ένα άνοιγμα, δίπλα στις Φαιδριάδες πέτρες, έβγαιναν διάφορες αναθυμιάσεις. Παρατήρησε μάλιστα ότι τα ζώα που πλησίαζαν στο άνοιγμα αποκτούσαν μια πολύ περίεργη συμπεριφορά. Πλησιάζοντας, λοιπόν, και ο ίδιος στο χάσμα για να δει τι συμβαίνει άρχισε να λέει διάφορα ακατάληπτα πράγματα πέφτοντας σε έκσταση, λόγια τα οποία εκ των υστέρων διαπιστώθηκε ότι προέλεγαν τα μελλούμενα. Από τότε εγκαταστάθηκε στο σημείο εκείνο μια ιέρεια, η Πυθία και άρχισε να λειτουργεί το Μαντείο. Ένας άλλος μύθος θέλει τον ήρωα Παρνασσό, το όνομά του οποίου δόθηκε στο ομώνυμο βουνό, ν’ ανακαλύπτει σ’ εκείνη την περιοχή την οιωνοσκοπία, μαντεύοντας από τον τρόπο που πετούσαν τα πουλιά της περιοχής.
Στην Ομηρική Οδύσσεια, στην Ραψωδία Θ’ γίνεται αναφορά στο Μαντείο των Δελφών, χωρίς όμως να δίνονται επιπλέον πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο και τον χρόνο ίδρυσής του. Επιπλέον πληροφορίες παίρνουμε από άλλα τρία κείμενα: τον Ομηρικό Ύμνο στον Απόλλωνα και τις τραγωδίες Ευμενίδες του Αισχύλου και Ιφιγένεια εν Ταύροις του Ευριπίδη.
Σύμφωνα με τον Ομηρικό Ύμνο εις Απόλλωνα Πύθιον, ο Απόλλων έχτισε τον πρώτο του ναό στους Δελφούς, αφού σκότωσε πρώτα τον δράκοντα με μορφή φιδιού Πύθωνα, από το όνομα του οποίου φαίνεται να προήρθαν μετέπειτα και τα ονόματα Πυθώ, Πυθία, Πύθιος κλπ. Θέλοντας ο θεός να εξαγνίσει τον χώρο από τη παρουσία του θηρίου έφερε εκεί το ιερό του δέντρο, τη δάφνη, με την οποία έχτισε μάλιστα και τον πρώτο του ναό. Στο μέρος αυτό χρησμοδοτούσε ο Απόλλων διά στόματος της Πυθίας, η οποία καθόταν πάνω σ’ ένα γήινο χάσμα από το οποίο έβγαιναν αναθυμιάσεις.
Μάλιστα σύμφωνα με τον ύμνο, οι πρώτοι ιερείς του ναού ήταν Κρήτες, τους οποίους έσωσε ο ίδιος ο θεός με τη μορφή δελφινιού μεταφέροντάς τους στην πλάτη του σ’ εκείνη την περιοχή. Σε ερώτησή τους προς το θεό πως θα καταφέρουν να επιβιώσουν σε αυτό τον τόπο, εκείνοι που ήταν συνηθισμένοι να ζουν κοντά στη θάλασσα, ο θεός τους απάντησε ότι θα ζήσουν από τις προσφορές των πιστών. Έτσι, λοιπόν, φαίνεται ότι οι Κρήτες έφεραν στον τόπο τη λατρεία του Απόλλωνα Δελφίνιου και μάλλον από αυτούς ονομάστηκε το μέρος Δελφοί. Ο μύθος αυτός επιβίωσε σε διάφορες εορταστικές αναπαραστάσεις που λάμβαναν χώρα στους Δελφούς με αποκορύφωμα τα Πύθια, τα οποία περιελάμβαναν μουσικούς διαγωνισμούς κι αθλητικούς αγώνες και τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια.
Στην τραγωδία Ευμενίδες ο Αισχύλος μας παρουσιάζει μια διαφορετική εκδοχή. Η πρώτη προφήτισσα στους Δελφούς ήταν η θεά Γη την οποία διαδέχθηκε η κόρη της Θέμις. Στη συνέχεια ήρθε η Τιτάνιδα Φοίβη, κόρη επίσης της Γης και έπειτα ήρθε ο Απόλλων, ο οποίος προφανώς και ονομάστηκε Φοίβος από τη Φοίβη. Στο μύθο του Αισχύλου, ο Απόλλων φαίνεται να ήρθε από τη Δήλο και να εγκαταστάθηκε στον τόπο χωρίς να χρειαστεί να φονεύσει τον Πύθωνα.
Στην Ιφιγένεια εν Ταύροις του Ευριπίδη, αναφέρεται ότι ο Απόλλων ενώ ήταν ακόμα βρέφος έφτασε μαζί με τη μητέρα του Λητώ από τη Δήλο στον Παρνασσό κι εκεί κατέλαβε το μαντείο, αφού πρώτα σκότωσε το τεράστιο τέρας που το φύλαγε. Η Γη όμως θύμωσε γιατί με αυτό τον τρόπο εκδιώχθηκε βίαια από το μαντείο η κόρη της η Θέμις κι άρχισε να στέλνει προφητικά όνειρα στους ανθρώπους, με σκοπό ν’ αποδυναμώσει τη δύναμη του θεού Απόλλωνα. Το πρόβλημα επιλύθηκε τελικά με παρέμβαση του Δία, ο οποίος πήρε το μέρος του Απόλλωνα δίνοντάς του την εξουσία.
Διαπιστώνουμε μέσα από αυτά τα χαρακτηριστικά παραδείγματα ότι υπήρχαν διάφοροι μύθοι σχετικά με το από ποιον και κάτω από ποιες συνθήκες ξεκίνησε να λειτουργεί το Δελφικό Μαντείο, το όποιο με τον καιρό εξελίχθηκε σε θρησκευτικό κέντρο της αρχαίας Ελλάδας.
Η πρακτική της χρησμοδοσίας
Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν διάφορα είδη μαντικής τα οποία χρησιμοποιούνταν και ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή, όπως η οιωνοσκοπία, η σπλαγχνοσκοπία, η ονειρομαντεία, η κληρομαντεία, η αστρολογία κλπ. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν μοιρολάτρες. Αντιθέτως μελετούσαν τη φύση και προσπαθούσαν να διαβάσουν τα μηνύματά της ώστε να κατανοήσουν καλύτερα τις δομές του παρόντος και να μπορέσουν να πορευτούν σωστά και στο μέλλον. Δεν θα πρέπει επομένως να τους κρίνουμε με βάση τον σημερινό τρόπο σκέψης, μιας και ζούμε σε πολύ διαφορετικούς καιρούς. Επίσης, πριν προχωρήσουμε παρακάτω κι αρχίσουμε να μιλάμε για τη μαντική τέχνη όπως αυτή χρησιμοποιούνταν στο Δελφικό Μαντείο, καλό θα ήταν να επισημάνουμε τον πολύ χρήσιμο διαχωρισμό που επιχείρησε ο Δ. Δημόπουλος στο βιβλίο Στο άδυτο των ελληνικών μαντείων.
Χωρίζει, λοιπόν, τη μαντική σε δύο είδη: την«έντεχνο μαντική» και την «ένθεο μαντική». Με τον όρο «έντεχνο μαντική» εννοεί κάθε μορφή μαντικής, η οποία γίνεται μέσω «προφητών», οι οποίοι προλέγουν το μέλλον διαβάζοντας διάφορα φυσικά σημάδια. Η μορφή αυτή δεν είναι όμως αξιόπιστη μιας και το αποτέλεσμα εξαρτάται άμεσα από την ευσυνειδησία αλλά και την ερμηνευτική ικανότητα των λειτουργών του. Ενώ, η «ένθεος μαντική» αναφέρεται στις προφητείες που δίνονταν στους πιστούς από τον ίδιο τον θεό μέσω των αντιπροσώπων του. Τέτοια είναι κι η περίπτωση του Δελφικού Μαντείου, όπου η Πυθία χρησμοδοτούσε διά στόματος του θεού. Αυτό είναι και το είδος της μαντικής τέχνης που εξυψώνει τον άνθρωπο, γι’ αυτό και δεν θα πρέπει να υποβιβάζεται στο επίπεδο της «εντέχνου μαντικής». Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι το μόνο είδος μαντικής που έχει επιβιώσει και χρησιμοποιείται μαζικά από εκατομμύρια ανθρώπους είναι η«έντεχνος μαντική», ενώ η «ένθεος μαντική»χάθηκε μαζί με την καταστροφή των μαντείων.
Όπως ήταν φυσικό, οι πιστοί είχαν σε πολύ υψηλή εκτίμηση τους χρησμούς που έδινε το Μαντείο καθώς θεωρούσαν ότι τους μιλάει ο ίδιος ο Απόλλων. Η Πυθία και οι ιερείς του Μαντείου ήταν απλά τα φερέφωνα του θείου λόγου. Η πρόσβαση στο Μαντείο ήταν ελεύθερη σε κάθε πιστό που ήθελε να συμβουλευτεί τον θεό, όχι όμως και σε οποιοδήποτε ήθελε να παρίσταται στην τελετή από περιέργεια. Η είσοδος στο ιερό απαγορευόταν μόνο στις γυναίκες. Μπορούσαν όμως να στείλουν κάποιον αντιπρόσωπο για να θέσει στην Πυθία αντί γι’ αυτές τα ερωτήματά τους.
Ο Πλούταρχος στα Ηθικά αναφέρει ότι η Πυθία αρχικά χρησμοδοτούσε μια φορά τον χρόνο, στις 7 του μήνα Βυσίου (μέσα Φεβρουαρίου-Μαρτίου), μέρα των γενεθλίων του Απόλλωνα. Από τον 6ο αιώνα π.Χ. όμως που οι πιστοί άρχισαν να πληθαίνουν, το Μαντείο άρχισε να χρησμοδοτεί στις 7 κάθε μήνα, πλην των«αποφράδων ημερών», όπου δεν μπορούσε να δώσει χρησμό η Πυθία και τους τρεις χειμερινούς μήνες, τότε που ο Απόλλωνας ταξίδευε στους Υπερβορείους και την εξουσία του ιερού χώρου αναλάμβανε ο αδερφός του Διόνυσος.
Η διαδικασία που θα έπρεπε ν’ ακολουθήσουν όλοι όσοι ζητούσαν χρησμό ήταν η εξής: κατ’ αρχήν πριν μπουν στο άδυτο, έπρεπε να πληρώσουν στους ιερείς τον«πέλανο», ένα είδος γλυκού, και να φέρουν κάποια ζώα για τις θυσίες που γίνονταν πριν τη χρησμοδοσία. Επίσης, έπρεπε να γνωστοποιήσουν στους ιερείς εκ των προτέρων τα ερωτήματά τους. Στη συνέχεια καθοριζόταν με κλήρωση η σειρά με την οποία θα έμπαιναν στο ιερό για να πάρουν τον χρησμό τους. Σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις, κάποιοι πιστοί απολάμβαναν για τιμητικούς λόγους το δικαίωμα της «προμαντείας», έπαιρναν δηλαδή χρησμό πριν από τους υπόλοιπους. Σημαντικό ρόλο στην όλη διαδικασία έπαιζε ο εξαγνισμός στην Κασταλία πηγή, που αφορούσε τόσο την Πυθία όσο και τους ιερείς και αυτούς που ζητούσαν χρησμό.
Αφού, λοιπόν, εξαγνίζονταν έμπαιναν μέσα στο άδυτο κι οδηγούνταν σε μία ειδική θέση μπροστά στη Πυθία, χωρίς όμως να μπορούν να τη δουν. Τους χώριζε ένα παραπέτασμα. Η Πυθία μασώντας φύλλα δάφνης και πίνοντας νερό από την Κασσωτίδα πηγή άκουγε τα ερωτήματά και χρησμοδοτούσε. Οι χρησμοί ήταν συνήθως έμμετροι, σε δακτυλικό εξάμετρο αν και καθοριστικό ρόλο για το ποιο ακριβώς θα ήταν το μέτρο του χρησμού έπαιζε πάντα το είδος του, σε ποιον δινόταν αλλά και ο βαθμός του προβλήματος. Κάποιες φορές η Πυθία κατέφευγε και σε κληρομαντεία, ειδικά όταν τα ερωτήματα αφορούσαν διαζευκτικές ερωτήσεις κι όταν δεν υπήρχε πολύς χρόνος για χάσιμο. Επειδή ο λόγος της Πυθίας ήταν συνήθως δυσκολονόητος και γεμάτος γρίφους, οι ιερείς του ναού καλούνταν ν’ αποκωδικοποιήσουν και να μεταφέρουν το μήνυμα του θεού στους χρηστηριαζόμενους.
Είπαμε όμως λίγο πιο πάνω ότι υπήρχαν κάποιες μέρες που η Πυθία δεν μπορούσε να χρησμοδοτήσει. Οι ιερείς του Μαντείου για να διαπιστώσουν αν ο θεός επιθυμούσε να απαντήσει μέσω της Πυθίας στις ερωτήσεις των πιστών κατέβρεχαν με κρύο νερό μια κατσίκα. Αν το ζωντανό έτρεμε, τότε εκείνη τη μέρα μπορούσε να χρησμοδοτήσει η Πυθία. Αν δεν έτρεμε, τότε όλοι οι πιστοί καλούνταν να έρθουν μια άλλη μέρα. Ο Πλούταρχος, ο οποίος υπήρξε κι ο ίδιος ιερέας του Δελφικού Μαντείου, κάνει λόγο για μια περίπτωση όπου ενώ η κατσίκα δεν άρχισε να τρέμει, οι ιερείς της έριξαν παγωμένο νερό ώστε να εκβιάσουν τη διαδικασία. Η Πυθία άρχισε να χρησμοδοτεί εκείνη τη μέρα παρά τη θέληση τη δική της αλλά και του θεού. Από το στόμα της όμως άρχισαν να βγαίνουν κάποιες άναρθρες κραυγές λες και είχε καταληφθεί από δαίμονα και ουρλιάζοντας πετάχτηκε έξω από το ιερό, τρομάζοντας όλους όσοι παρευρίσκονταν μέσα σ’ αυτό. Σε λίγες μέρες η Πυθία πέθανε.
Πυθία, η εκπρόσωπος του Απόλλωνα.
Η Πυθία για να αποσαφηνίσουμε μια συχνή παρανόηση δεν ήταν ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, αλλά τίτλος που δινόταν στις προφήτισσες του Απόλλωνα που επιλέγονταν για να αφιερώσουν τη ζωή τους στην υπηρεσία του. Αρχικά, οι πρώτες Πυθίες ήταν νεαρές, παρθένες κοπέλες. Μετά από ένα συμβάν όμως όπου ένας άνδρας που είχε έρθει να ζητήσει χρησμό, ερωτεύτηκε μια Πυθία και την έκλεψε, οι Πυθίες ήταν γυναίκες προχωρημένης ηλικίας, γύρω στα 50, συνήθως παντρεμένες με παιδιά. Από τη στιγμή όμως που μια γυναίκα με οικογένεια καλούνταν να υπηρετήσει τον Απόλλωνα, εγκατέλειπε το σπίτι και την οικογένειά της κι έμενε σ’ ένα συγκεκριμένο οίκημα εντός του ναού για να διατηρείται αμόλυντη. Φορούσε άσπρα ρούχα και ζούσε με βάσει τους κανονισμούς που της είχαν θέσει εξ αρχής οι ιερείς. Δεν χρειαζόταν να έχει κάποια συγκεκριμένη μόρφωση, ούτε και κάποιες ικανότητες ενόρασης ή διορατικότητας. Στην αρχή ήταν μία η Πυθία.
Όσο όμως τα χρόνια περνούσαν κι η φήμη του Μαντείου μεγάλωνε οι Πυθίες ήταν συνήθως τρεις. Το ποιες ακριβώς ήταν αυτές οι γυναίκες, με ποια κριτήρια επιλέγονταν αλλά και πως ακριβώς έρχονταν σε επαφή με το θείο και χρησμοδοτούσαν, είναι ερωτήσεις που δύσκολα μπορούν να βρουν απάντηση. Παρ’ όλο που έχουν σωθεί πολλές μαρτυρίες ανθρώπων που είτε διετέλεσαν ιερείς του ναού, είτε έφτασαν στους Δελφούς για να ζητήσουν τη συμβολή του θεού, η αρχαιολογική σκαπάνη δεν έχει φέρει μέχρι στιγμής στο φως κάποια ευρήματα που θα μπορούσαν να διαλευκάνουν το μυστήριο της χρησμοδοσίας. Μάλιστα, η έρευνα των αρχαιολόγων κατέληξε στο συμπέρασμα ότι σ’ αυτή την περιοχή δεν υπήρχε κάποιο χάσμα γης απ’ το οποίο να εκλύονταν αναθυμιάσεις. Όπως καταλαβαίνουμε, το κουβάρι περιπλέκεται ακόμα περισσότερο γεννώντας νέα ερωτήματα.
Το Μαντείο κι ο ρόλος του στην αρχαία Eλληνική ιστορία
Όσο παράξενη και να μας φαίνεται σήμερα όλη αυτή η διαδικασία, θα πρέπει να τονίσουμε ότι δεν προβλημάτιζε καθόλου τους αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι έσπευδαν σωρηδόν για να συμβουλευτούν το Μαντείο. Η εμπιστοσύνη τους στη δύναμη του Μαντείου ήταν τόσο μεγάλη που το συμβουλεύονταν για πλείστα θέματα, τόσο για πολιτικά όσο και για προσωπικά ζητήματα. Όχι μόνο φτωχοί άνθρωποι αλλά και βασιλιάδες κατέφευγαν στο Μαντείο ή έστελναν τους αντιπροσώπους τους προκειμένου να ζητήσουν βοήθεια από τον θεό. Πολλές φορές κατέφθαναν και αντιπροσωπείες από πόλεις που είχαν πληγεί από κάποια φυσική καταστροφή και ζητούσαν εξιλέωση.
Σε περιόδους κρίσης το πρώτο πράγμα που έκαναν οι Έλληνες πριν αναλάβουν δράση ήταν να συμβουλευτούν το Μαντείο. Ο πιο σημαντικός ρόλος όμως που έπαιξε το Μαντείο των Δελφών έχει να κάνει με τη στάση που κράτησε και τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε τους αποικισμούς που έλαβαν χώρα τον 8ο – 6ο αιώνα π.Χ.
Κατά τη διάρκεια αυτών των αιώνων οι Έλληνες αποίκισαν τα παράλια της Μικράς Ασίας, τον Ελλήσποντο και τον Εύξεινο Πόντο, την Κάτω Σικελία και έφτασαν μέχρι και τα παράλια της Αφρικής, ιδρύοντας εκατοντάδες αποικίες, οι περισσότερες εκ των οποίων επρόκειτο να σημειώσουν μια λαμπρή πορεία που έμελλε να αλλάξει για πάντα τον ελληνισμό και τον υπόλοιπο κόσμο. Ένα μεγάλο μέρος αυτής της επιτυχίας θα πρέπει ν’ αποδοθεί και στο Μαντείο των Δελφών ο ρόλος του οποίου, όπως φαίνεται από τα ιστορικά στοιχεία, ήταν μείζονος σημασίας.
Οι άποικοι ξεκινώντας να καταλάβουν μια ξένη περιοχή, πολύ μακριά από τη γενέτειρά τους γνώριζαν πολύ καλά ότι θα καλούνταν ν’ αντιμετωπίσουν μεγάλους κινδύνους. Γι’ αυτό και είχαν ανάγκη από τη βοήθεια και την ευλογία των θεών, την οποία επιδίωκαν να ζητήσουν από τον θεό Απόλλωνα, μιας και το Μαντείο αποτελούσε εκείνη την εποχή το κατεξοχήν θρησκευτικό κέντρο του Ελλαδικού χώρου. Ο Απόλλωνας, όπως φαίνεται από τους χρησμούς που έχουν σωθεί, άλλες φορές έδινε απλά τη συγκατάθεση και την ευλογία του κι άλλες φορές τους υποδείκνυε ακόμα και σε ποια ακριβώς περιοχή να πάνε ή όριζε ο ίδιος τον επικεφαλής του αποικισμού.
Τα στοιχεία που μαρτυρούν τη δύναμη των ψευδοφαρμάκων έχουν αυξηθεί κατά πολύ τα τελευταία χρόνια και κυρίως σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση του πόνου, της κατάθλιψης, ακόμη και των συμπτωμάτων του Πάρκινσον.
Πόσο ισχυρή μπορεί να είναι η δύναμη του μυαλού σε ό,τι αφορά την ανάρρωση από ασθένειες και την επούλωση τραυμάτων;
Επιστήμονες στις ΗΠΑ διαπίστωσαν ότι είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι μπορεί να νομίζει κανείς, καθώς ανακάλυψαν ότι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε ψεύτικη σπονδυλοπλαστική για την αποκατάσταση σπονδυλικών καταγμάτων, ανάρρωσαν εξίσου καλά με εκείνους που υποβλήθηκαν στην κανονική επέμβαση!
Η διαπίστωση έγινε από ερευνητές της Mayo Clinic, ενώ η μελέτη τους παρουσιάστηκε σε σχετικό ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε από το BBC Horizon.
Όπως εξηγούν οι επιστήμονες, αυτό συμβαίνει μάλλον επειδή οι ασθενείς που νομίζουν ότι ακολουθούν κανονική θεραπευτική αγωγή έχουν στο μυαλό τους ότι ο πόνος που αισθάνονται θα περάσει, γι’ αυτό και δίνουν στον οργανισμό τους τον χρόνο που χρειάζεται για να αναρρώσει.
Τα στοιχεία που μαρτυρούν τη δύναμη των ψευδοφαρμάκων έχουν αυξηθεί κατά πολύ τα τελευταία χρόνια και κυρίως σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση του πόνου, της κατάθλιψης, ακόμη και των συμπτωμάτων του Πάρκινσον.
Μάλιστα, σύμφωνα με τον δρ David Kallmes, ακτινολόγο στη Mayo Clinic, το ίδιο μπορεί να ισχύει και για κάποιες περιπτώσεις που συνήθως χρειάζονται χειρουργική επέμβαση.
Ο δρ Kallmes άρχισε να υποψιάζεται ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο όταν διαπίστωσε ότι κάποιοι ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε σπονδυλοπλαστική παρουσίαζαν σημαντική βελτίωση ενώ η εγχείριση δεν είχε πάει καθόλου καλά.
Το γεγονός αυτό τον έβαλε σε σκέψεις, καθώς ήταν προφανές ότι υπήρχε λόγος που συνέβαινε κάτι τέτοιο, άρα οι παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάρρωση είναι αρκετοί. Έτσι, αποφάσισε να κάνει κάτι μάλλον ασυνήθιστο, προκειμένου να διαπιστώσει αν η σπονδυλοπλαστική είναι όντως πιο αποτελεσματική από τα ψευδοφάρμακα.
Έτσι, σε κάποιους ασθενείς έκανε ψεύτικη επέμβαση, καθώς η χρήση χαπιών δεν ήταν εφικτή, και διαπίστωσε ότι όλοι ανάρρωσαν εξίσου καλά. «Στατιστικά δεν υπήρχε καμία σημαντική διαφορά σε ό,τι αφορά την ανακούφιση του πόνου ανάμεσα στις δύο ομάδες ασθενών», ανέφερε ο δρ Kallmes. «Και το πιο σημαντικό είναι ότι δεν υπήρχε καμία ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στους ασθενείς σε ό,τι αφορά τη βελτίωση της κίνησης».
Εδώ και δεκαετίες, επιστήμονες, και κατ’ επέκταση καθημερινοί άνθρωποι, θεωρούμε ότι ο λόγος για τον οποίο αυξάνεται το σωματικό βάρος παγκοσμίως οφείλεται
κατά κύριο λόγο στην υπερβολική πρόσληψη θερμίδων. Αν και είναι αλήθεια ότι το βάρος μας αυξάνεται όταν προσλαμβάνουμε υπερβολικές θερμίδες, ωστόσο είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει κι άλλος ένας εξίσου σημαντικός λόγος, η καθιστική ζωή! Με άλλα λόγια θα πρέπει να κατανοήσουμε και όλες τις πτυχές του «ενεργειακού ισοζυγίου» προκειμένου να αντιληφθούμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο οργανισμός μας και ο οποίος έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση, τη διατήρηση ή τη μείωση του σωματικού βάρους.
Τι είναι όμως το ενεργειακό ισοζύγιο και γιατί είναι τόσο σημαντικό για τον έλεγχο του βάρους μας;
Το βάρος μας καθορίζεται από τις θερμίδες που προσλαμβάνουμε αλλά και εκείνες που «καίμε»
Ενεργειακό ισοζύγιο ή ενεργειακή ισορροπία επιτυγχάνεται όταν οι θερμίδες που προσλαμβάνουμε από τα διάφορα τρόφιμα και ροφήματα είναι ίσες με εκείνες που «ξοδεύει» ο οργανισμός μας για τις διάφορες λειτουργίες και τη σωματική μας δραστηριότητα. Έτσι, όταν οι θερμίδες που προσλαμβάνουμε είναι περισσότερες από εκείνες που δαπανούμε π.χ. μέσω της άσκησης, τότε η «περίσσεια ενέργειας» αποθηκεύεται με τη μορφή σωματικού λίπους και το βάρος μας αυξάνεται, ενώ όταν οι θερμίδες που δαπανούμε υπερτερούν, τότε το βάρος μας μειώνεται. Ωστόσο, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι οι θερμίδες που δαπανούμε δεν αφορούν μόνο σε εκείνες που καίμε όταν ασκούμαστε, αλλά και σε εκείνες που αφορούν στην καθημερινή μας ζωή και τις επιλογές μας. Έτσι, σήμερα, οι δουλειές μας είναι πολύ πιο «καθιστικές» από ότι στο παρελθόν, περνάμε πολλές ώρες μπροστά στον υπολογιστή και την τηλεόραση, μετακινούμαστε με αυτοκίνητα (αντί με τα πόδια), επιλέγουμε «καθιστικά» είδη διασκέδασης και «διευκολύνσεις» στις καθημερινές μας οικιακές εργασίες (π.χ. πλυντήρια πιάτων).
Μπορούμε να ελέγξουμε καλύτερα το βάρος μας όταν τρώμε περισσότερο, και ασκούμαστε περισσότερο!
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι, για τον οργανισμό μας είναι πολύ πιο εύκολο –και αποτελεσματικό- να ελέγξει το βάρος μας όταν προσλαμβάνουμε περισσότερες θερμίδες και είμαστε σωματικά δραστήριοι, και όχι όταν περιορίζουμε μόνο τις θερμίδες χωρίς παράλληλα να αυξάνουμε τη σωματική μας δραστηριότητα. Ο λόγος; Πολύ απλά, είναι πρακτικά δύσκολο και σίγουρα στερητικό να βρίσκεται κάποιος συνέχεια σε δίαιτα για να καταφέρει να κρατήσει το βάρος του σταθερό. Αντίθετα, αν οι θερμίδες που καίει καθημερινά μέσα από ένα δραστήριο τρόπο ζωής είναι περισσότερες, το ενεργειακό του ισοζύγιο του «επιτρέπει» να τρώει μεγαλύτερη ποσότητα και ποικιλία τροφίμων, διατηρώντας και πάλι το βάρος του σταθερό.
Φυσικά η απάντηση στο αρχικό ερώτημα του τίτλου είναι ότι για τον έλεγχο του βάρους μας πρέπει να δίνουμε έμφαση και στα δύο, τόσο στην ισορροπημένη διατροφή όσο και στη σωματική δραστηριότητα. Δηλαδή, για να το θέσουμε και στο πλαίσιο του ενεργειακού ισοζυγίου, έμφαση πρέπει να δίνουμε «και στις δύο πλευρές» της ζυγαριάς και συνεπώς χρειάζεται να αλλάξουμε στάση όχι μόνο απέναντι στο φαγητό, αλλά και απέναντι στην άσκηση.
Βέβαια, δεδομένου ότι ο σύγχρονος τρόπος ζωής δεν «ευνοεί» σε μεγάλο βαθμό καλές συμπεριφορές διατροφής και άσκησης, είναι καλό κάθε ένας από εμάς να δημιουργεί το πιο κατάλληλο γι’ αυτόν περιβάλλον που θα τον ωθεί σε σωστές διατροφικές επιλογές (π.χ. λήψη πρωινού και σνακ στο γραφείο από το σπίτι) αλλά και σε έναν πιο δραστήριο τρόπο ζωής (π.χ. ανέβασμα της σκάλας αντί για ασανσέρ, καθημερινό περπάτημα, πλύσιμο του αυτοκινήτου, βόλτα του κατοικίδιού μας, παιχνίδι με τα παιδιά, εργασίες στον κήπο κ.λπ.).
Επιστημονική Ομάδα neadiatrofis.gr
Μέρες Παράξενες... 